Zijn NFL professionals de slimste atleten in de sportwereld? Er wordt alleszins veel van quarterbacks, offensive linemen, running backs, wide receivers en tight ends verwacht. Ze moeten best veel play calls onthouden.
Play calls bevatten cruciale informatie over de offensieve opstelling, hoe de offensive line de druk van de pass rushers moet opvangen, welke routes de wide receivers moeten lopen en wat de taken van de running backs en tight ends zijn.
In de voorbereidingen naar een wedstrijd memoriseren NFL offenses ongeveer 200 play calls. Het volledige playbook van een team bevat er natuurlijk veel meer, maar de offensive coordinator kiest er een 200 tal uit. De geselecteerde play calls zijn volgens de coaching staff het meest efficiënt tegen de opkomende tegenstander.
Wat volgt is een voorbeeld van een play call van Sean Payton, toen hij de New Orleans Saints nog coachte. 13 Z, Devery Henderson, Chris Ivory, Green right nasty, Z peel, Fake slash 37, Buster bluff, Naked right, X post, Y bite.
De play call start met Green right nasty. Dat verwijst naar de opstelling van de offense. In dit geval zal de offense zich in I-formation opstellen met Devery Henderson als receiver en Chris Ivory als running back. 13 is de afkorting voor 13 personnel. De opstelling bestaat bij een 13 personnel uit een running back, een wide receiver en drie tight ends. Dit is een heavy set van waaruit de bal vaak gerusht wordt.
Maar bij deze play call rusht Ivory de bal niet. Fake slash 37 betekent dat de quarterback met play action een rush van de running back faket. De quarterback houdt de bal bij. In plaats van de bal te rushen, loopt Ivory dan een flat-route.
De taken voor de offensive line worden verduidelijkt met Buster bluff en Naked right. De coach wil dat de o-line na de snap meteen als een gecoördineerd blok opschuift naar links. Dit helpt om de play action en dus de fake run van Ivory te verkopen en de defensie zo op het verkeerde been te zetten.
De Z in 13 Z en Z peel verwijzen naar de Z-receiver. De Z-receiver is in dit geval een tight end. Payton wil dat zijn Z-receiver in motion gaat voor de snap. De motion zelf neemt de beweging aan van een peel. De tight end loopt dan eerst naar zijn quarterback toe om dan terug te gaan naar zijn initiële positie in de opstelling. Terwijl hij weer terugkeert naar zijn pre-snap positie, snapt de center de bal en loopt de tight end vervolgens een korte out-route.
Met een motion kan de quarterback uitmaken of de defensie staat opgesteld in man – of zonedekking. Dit wordt duidelijk naargelang de tight end al dan niet wordt gevolgd door een verdediger tijdens de motion.
X post en Y bite verwijzen naar de routes van de X en Y receivers. In dit geval bedacht Payton een diepe post-route voor Henderson. Van de Y-receiver wordt verwacht dat die een variant op een corner-route loopt die eindigt als een hitch.
Play calls zijn dus lang en complex omdat ze informatie bevatten voor elke speler van de offense. Wanneer de head coach de play call doorgeeft aan de quarterback, luisteren de offensive coordinator, de quarterback coach, de running back coach, de tight end coach en de andere coaches mee. Play calls helpen dus ook om de juiste spelers bij de juiste plays op het veld te krijgen.
Play calls zijn ook bewust in codetaal opgesteld. Door codetaal te gebruiken hoeven coaches en spelers zich geen zorgen te maken dat de tegenstander steeds het perfecte antwoord heeft om de play te verdedigen.
