Jimmy Legree: Arizona Cardinals en U.S. Army. Jeremy Staat: Pittsburgh Steelers, St. Louis Rams en U.S. Marine Corps Infantry. Ben Garland: Denver Broncos, Atlanta Falcons, San Francisco 49ers en U.S. Air Force Reserve. Trakeius Battle: Dallas Cowboys, San Diego Chargers en U.S. Air Force Reserve. Pat Tillman: Arizona Cardinals, U.S. Army Rangers. Joe Cardona: New England Patriots, U.S. Navy Reserve. Collin Mooney: Tennessee Titans, U.S. Army. Jake Bequette: New England Patriots, U.S. Army Airborne. Glen Coffee: San Francisco 49ers, U.S. Army Airborne.
And the list goes on.
Een voor een voorbeelden van NFL atleten, die na of tijdens hun pro-football carrière ervoor kozen om de Verenigde Staten te dienen. Ze zijn in legerdienst gegaan bij de landmacht, de marine of de luchtmacht. En dat vanuit een gevoel van morele verantwoordelijkheid om hun land te beschermen.
De naam die misschien een belletje doet rinkelen, is die van de Arizona Cardinals safety, Pat Tillman. In 1998 deed Tillman nog mee met de NFL Draft van dat jaar. Hetzelfde jaar waarin de Indianapolis Colts quarterback Peyton Manning als 1st overall selecteerden. Pas 225 selecties later, in de 7e ronde, kreeg Tillman te horen dat hij zich een Arizona Cardinal mocht noemen.
Na de draft maakte hij meteen indruk op de coaching staff en zijn teammates met een sterk pre-season. Tillman verzekerde zo een spot op het roster. Er zijn niet veel 7th round picks die hem dat voordeden, of nadoen. In zijn rookie seizoen speelde hij 10 van de 16 wedstrijden en was hij goed voor 73 tackles. Met een gemiddelde van 5 tackles voor een free safety per wedstrijd zat de rookie daar dus goed boven. Dat hij als linebacker bij Arizona State speelde, heeft daar waarschijnlijk wel iets mee te maken.
Met zijn agressieve speelstijl en hard-hitting tackles kroonde Tillman zich snel tot fan favorite. Wanneer Tillman voor eigen publiek een big play maakte, leek het even alsof er 100.000 fans tekeer gingen, terwijl het in die periode erg moeilijk was voor de franchise om het stadion vol te doen lopen.
Tillman speelde zijn beste football, niet verrassend, als strong safety. Dat werd duidelijk in het seizoen 2000/2001. Dat is het jaar waarin hij doorbrak: Tillman vestigde het toenmalige Cardinals franchise record van meeste tackles in één seizoen. Arizona beloonde zijn performances achteraf met een nieuw 3-jarig contract voorstel met een waarde van $3.6 miljoen.
Maar Tillman zette geen nieuwe handtekening bij de Cardinals. Hij had andere plannen.
Hij besloot, na slechts 3 jaar in de NFL, zijn carrière over een andere boeg te gooien. Enkele maanden na de gebeurtenissen van 9/11 schreef hij zich samen met zijn broer in bij het Amerikaanse leger. Zijn plichtsbewustzijn was dus sterker dan de aantrekkingskracht van alles wat komt kijken bij football spelen op het hoogste niveau.
Maar 3 jaar na zijn enlistment ging het ernstig mis. De ex-Cardinal kwam om het leven in Afghanistan. Volgens de eerste rapporten die toen gecommuniceerd werden, zou Tillman het slachtoffer geweest zijn van een vijandelijke ambush. Maar het duurde niet lang voor de waarheid aan het licht kwam. Een paar weken later werd duidelijk dat men de echte doodsoorzaak in de doofpot probeerde te stoppen. Tillman stierf als gevolg van friendly fire. Auteur Jon Krakauer schreef er een boek over: “Where Men Win Glory: The Odyssey of Pat Tillman”. Een boek dat blijkbaar de moeite waard is om te lezen. “One of the only books I’ve ever cried reading”, volgens Aaron Rodgers.
Net als duizenden andere gesneuvelden wordt ook Tillman in deze periode rond 11 november herdacht. De NFL geeft in de weken voor en na Wapenstilstand (Remembrance Day voor de Amerikanen) extra aandacht en erkenning aan de soldaten die zich al hebben ingezet, of vandaag in dienst zijn.
A salute to service.
